Ekstrakcja zęba – to zabieg znany od tysięcy lat, początkowo będący domeną cyrulików i kowali, a dopiero od około 200 lat oddany w ręce profesjonalnych lekarzy dentystów i chirurgów.
Co to jest ekstrakcja?
Technicznie jest to nic innego jak usunięcie zęba z tzw. zębodołu, poprzedzone zerwaniem aparatu zawieszeniowego zęba – tzw. ozębnej. Tak właśnie w uproszczeniu to wygląda, ale niestety nie zawsze.
Zdarzają się takie sytuacje, gdy ozębna zanika, a ząb zrasta się z kością (ankyloza), korzenie zębów są bardzo mocno zakrzywione lub ząb jest całkowicie lub częściowo zatrzymany w kości. Wtedy właśnie potrzebna jest duża biegłość zabiegowa lekarza i tym samym mocno nierozsądne ze strony pacjenta jest oddanie swojego zdrowia w ręce przypadkowej osoby.
Biorąc to wszystko pod uwagę, należy usunąć z naszego słownika słowo „wyrwanie zęba” lub inaczej musimy w pełni uświadomić sobie że wyrwania zęba może się podjąć „każdy” , natomiast ekstrakcji podejmuje się profesjonalista.
Po co usuwamy zęby?
Z punktu widzenia teorii najlepiej mieć wszystkie własne zęby, bo jak mówi mądrość ludowa „ nowe zęby nam nie urosną”. Są natomiast sytuacje, gdy pozostawienie konkretnego zęba w jamie ustnej pacjenta pozostaje kontrowersyjne:
– ząb zniszczony przez próchnicę poniżej brzegu kości ( nie da się go skutecznie odbudować)
– ząb nieprawidłowo przeleczony kanałowo, z dużymi zmianami okołokorzeniowymi ( są to dziury w kości, rozsiewające po całym organizmie toksyny i bakterie)
– zęby zbędne z punktu widzenia prawidłowego zgryzu ( decyzje podejmuje lekarz ortodonta, a poprzedzona jest ona wnikliwą i dogłębną analizą konkretnego przypadku)
– zęby „mądrości”, gdy ich obecność powoduje stłoczenie pozostałych zębów ( zęby stłoczone są nieestetyczne i bardzo trudno utrzymać ich higienę) lub są przyczyną torbieli zawiązkowych ( ryzyko złamania kości żuchwy lub nawet powstania nowotworu)
– choroby ogólnoustrojowe, gdzie pozostawienie zębów niemożliwych do skutecznego wyleczenia, może skutkować pogorszeniem zdrowia pacjenta
– zęby pozostawione w jamie ustnej pogarszają lub uniemożliwiają skuteczne leczenie protetyczne ( rozważamy wtedy wprowadzenie w kość implantów i zrekonstruowanie uzębienia pacjenta za pomocą implantokoron i implantomostów)
– zęby nadmiernie ruchome (objaw paradontozy) , bez szans na ustabilizowanie
No dobrze.
Ustaliliśmy, że dany ząb lub grupa zębów wymaga ekstrakcji. Wiemy, że jest to niezbyt rozległy, ale jednak zabieg chirurgiczny. Wybieramy właściwego lekarza i umawiamy się na wizytę. Ząb został usunięty i co dalej?
Niezwykle istotne są tu zalecenia pozabiegowe i ich rygorystyczne przestrzeganie, w końcu to nasze zdrowie.
Podstawowe zalecenia po ekstrakcji zęba to:
– nie jeść i nie pić przez co najmniej 2 godziny ( do momentu gdy znieczulenie przestanie działać, żeby się nie pogryźć)
– trzymać tampon przez minimum 30 minut, a następnie wypluć
– nie pić alkoholu, nie palić papierosów (żeby nie uszkodzić skrzepu krwi w zębodole)
– unikać wysiłku fizycznego przez co najmniej 24 godziny ( może pojawić się wtórne krwawienie z zębodołu)
– tego samego dnia unikać intensywnego szczotkowania okolicy okołoekstrakcyjnej ( można uszkodzić skrzep), delikatnie płukać usta wodą
– przez kilka dni po zabiegu zaleca się spożywanie miękkich, niewymagających intensywnego żucia pokarmów
– po zabiegu może pojawić się obrzęk- nawet do 4-5 dni, chcąc temu zapobiec można zastosować zimny okład
– w przypadku dolegliwości bólowych po zabiegu, należy zastosować środki przeciwbólowe
Artykuł przygotowany na bazie informacji dostepnych na Ortoprotex.pl
